Op de website van de AllergieDiëtisten vonden we het artikel ‘Patiënten allergisch voor vis verdragen doorgaans rog’. Het artikel is gebaseerd op het artikel ‘Patients allergic to fish tolerate ray based on the low allergenicity of its parvalbumin’, verschenen in J Allergy Clin Immunol Pract 2019 volume 7, number 2. Aangezien het artikel van de AllergieDiëtisten zeer vlot en duidelijk geschreven is, wordt het hieronder volledig geciteerd:
‘Visallergie is gekend als een levenslange allergie. De symptomen variëren in ernst en kunnen zelfs levensbedreigend zijn met risico op anafylaxie. Vissen kunnen worden ingedeeld in 2 groepen: beenvissen en kraakbeenvissen. Bijna alle studies die gebeuren rond allergie voor vis zijn uitgevoerd met beenvissen. Over de allergeniciteit en de mogelijke kruisreactiviteit van kraakbeenvissen is nog niet veel gekend.
Diagnostische testen voor het vaststellen van een visallergie zijn beperkt en enkel beschikbaar voor beenvissen. Er zijn geen testen voor kraakbeenvissen. Daar er een grote kans is om te reageren op meerdere vissen van dezelfde groep en door een gebrek aan goede diagnostische producten (niet voor alle beenvissen zijn er testen beschikbaar) resulteert de aanbeveling vaak in het vermijden van alle vissen bij visallergie.
Het belangrijkste allergeen parvalbumine verantwoordelijk voor visallergie is hittestabiel. Dit wil zeggen dat wanneer de vis wordt gekookt, de allergeniciteit blijft bestaan.
Bestaande onderzoeken bewezen reeds de grote kans op kruisreacties tussen verschillende beenvissen of met kikkers of kippen. De kruisreactiviteit tussen beenvissen en kraakbeenvissen is nog nauwelijks onderzocht. Bij dit onderzoek werd gekeken naar de kruisreactiviteit tussen kabeljauw en zalm of rog. De kruisreactiviteit tussen kabeljauw en zalm was hoog en persoonsafhankelijk. Terwijl de kruisreactiviteit tussen kabeljauw en rog erg laag was.
De voedingswaarde van kraakbeenvissen is vergelijkbaar met deze van beenvissen en hebben alzo vergelijkbare gezondheidsvoordelen. Voor de verschillende soorten kraakbeenvissen kunnen diagnostische testen als HPT (huid priktesten) en provocatietesten (het eten van het allergeen (in dit onderzoek rog) in een veilige (ziekenhuis) omgeving) aangewend worden om na te gaan of personen die allergisch zijn voor beenvissen bepaalde soorten kraakbeenvissen kunnen verdragen. Dit klein onderzoek kan aanleiding zijn voor de medische wereld om de levenskwaliteit van personen met een visallergie zo optimaal mogelijk te maken. Door verdere onderzoeken met meer deelnemers uit te voeren kunnen diagnostische tools uitgewerkt worden om personen met een visallergie op een zo goed mogelijke manier te kunnen behandelen.’
Een lichtpuntje dus voor personen met een visallergie, die graag hun voeding zo uitgebreid mogelijk willen maken. Zelf een provocatie doen in huis-tuin-keuken-omgeving is gezien de ernst van een visallergie absoluut af te raden, maar wanneer er allergietesten onder de vorm van huidpriktesten moeten herhaald worden, is het zeker aan te bevelen om enkele kraakbeenvissen mee te laten testen…
